Erdi Aroan trobadoreen artean kontatzen ziren pieza lirikoak ziren baldak. Kanturako eta dantzarako izaten ziren hasiera batean, baina aurrerago errezitatzeko ere erabiltzen hasi ziren.
Gaitzat normalean erlijiosoak eta amodiozkoak ziren autatuak eta haibat mota zeuden errima eta metrika kontuan izanik. Euskal literaturan, herri-baladek; erromantze edo konta-poesi izena hartzen dute. Kontakizunen gertaerek logika izaten zuten eta denboraren bilakaeran oinarritzen ziren. Euskal literaturan ere normala da pertsonaien harremanak aldatzea. EZAUGARRIAK Baladak kantu narratibo izenaz ere ezagutu izan dira eta hauek ezaugarri eta estilo bereziak dituzte. Estiloa Erdi Aroan finkatu zen Europan. Ahozko kultura bizirik dirauen herrialdeetan, gehiago irauten zuen estilo honek. Baina, herri bakoitzean baladak forma berezia hartzen zuen. Baladen xedea istorio labur baten berri ematea zen. Gertaerak bortitzak izaten ziren (Ezinezko amodioak, hilketak...). Pertsonaien berri ez da ematen, detailerik gabe uzten ziren. EZAUGARRIAK ERRAZTU BALIABIDEEN BIDEZ Oroimena zen oinarri, hau da, gogoratu egin behar ziren eta horretarako:
Oroimenari laguntzeko haibat formula zeuden:
0 Comentarios
|